شانزده آذر روز اعتراض سراسری دانشگاه، این "سنگر آزادی و برابری"، روز هراس و وحشت جمهوری اسلامی فرا میرسد. اما امسال با هرسال فرق دارد. طی یکسال گذشته دنیا به اندازه دهها سال تغییر کرده و چشم انداز تغییرات بسیار بزرگتر در پیش است. ١٦ آذر طبعا رنگ زمان خود را میگیرد. درست یکسال قبل همین روزها آتش انقلاباتی جهانی با خودسوزی یک جوان تونسی شروع شد که در مدت کوتاهی دیکتاتورهای چندین ده ساله خاورمیانه و شمال آفریقا را یکی بعد از دیگری خاکستر کرد. گویی شعار "مرگ بر دیکتاتور" انقلاب ٨٨ ایران (که اولین بار دریکی از تظاهراتهای ١٦ آذر شنیده شد) جهانی شده بود! اما فقط این دیکتاتورهای خاورمیانه نیستند که دود میشوند و یا برخود میلرزند. موج جنبش های انقلابی و تظاهراتهای عظیم که جوانان نقش اصلی در آن دارند از انگلیس و اسپانیا و یونان و اسرائیل تا آمریکا و شیلی را به لرزه در آورده است. تا یکسال پیش هنوز انقلاب خشونت محسوب میشد و جزو لیست سیاه ادبیات میدیا و آکادمیها بود. حالا اوباما و سرکوزی هم میگویند "صدای آنرا شنیده ایم" و امثال خامنه ای از ترس آن آیه "بیداری اسلامی است" میخواند و دور خود فوت میکند. طی یکسال معلوم شد که تا چه حد جهان همسرنوشت است. معلوم شد در همه جای جهان "یک درصد" که مالک بانک و بازار و صنعت است حکومت میکند و "٩٩ درصد" قربانی این وضع و علیه آن به غلیان در آمده است. در یکسال گذشته معلوم شد راهی که مردم ایران دوسال پیش شروع کردند، سرمشق جهان قرار گرفته و اکنون باید کار نیمه تمام را در ایران تمام کرد. باید جمهوری اسلامی را به قدرت انقلاب مردم سرنگون کرد و جامعه ای آزاد و برابر درست کرد که اختیار را به انسان برمیگرداند و الگویی برای همه ٩٩ درصدی ها میشود. ١٦ آذر امسال لازم است قبل از هرچیز یادآور این همه باشد، با آن تداعی شود و هرچه پرسرو صداتر صدای اعتراض ٩٩ درصدی ها بر علیه جمهوری اسلامی و آیت الله های میلیاردر در ایران باشد. در این متن طبعا بسیاری مسائل مشخص و بلافصل هست که بر ١٦ آذر رنگ میزند. الغاء تبعیض و آپارتاید جنسیتی، این سلاح کثیف و مخوف اسلام سیاسی، در صدر مطالبات و اعتراضات بلافصل قرار میگیرد. چرا که جمهوری اسلامی بویژه تلاش کرده است از طریق سفت کردن بندهای آپارتاید جنسیتی مگر دانشگاه را ساکت و مرعوب کند. در همین رابطه آزادی دانشجویان زندانی و همه زندانیان سیاسی از خواست های فوری و مبرم است. خواست آزادی بی قید و شرط بیان و فعالیت سیاسی آزادانه در دانشگاه نیز از جمله مطالبات کلیدی و فوری است. ١٦ آذر فرصتی است تا دانشگاه در سطحی سراسری حول مطالبات و پرچم واحدی متحد شود. در این رابطه یک بار دیگر توجه همه دانشجویان را به "پلاتفرم اتحاد سراسری.."جلب میکنیم. در مورد اشکال برپایی اجتماعات و اعتراضات ١٦ آذر طبعا رهبران و فعالین محلی باید با توجه به اوضاع مشخص تصمیم بگیرند. بطور کلی میتوان بر تعطیل سراسری کلاسها، برپایی اجتماعات و تظاهرات و تحصن، ترتیب دادن سمینارها و غیره تاکید
گذارد.
سازمان جوانان کمونیست بسهم خود در گرامیداشت ١٦ آذر در جهتی که آمد میکوشد و دست تک تک شما دانشجویان سراسر ایران را برای برپایی ١٦ آذر علیه جمهوری اسلامی و برای آزادی و برابری میفشارد.
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی و برابری
سازمان جوانان کمونیست
٩ آذر ١٣٩٠ – ٣٠ نوامبر ٢٠١١
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر